Ήταν 26 Σεπτεμβρίου του 1916 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχημάτισε τη γνωστή σε όλους Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Μια κυβέρνηση που διατηρήθηκε ως τις 14 Ιουνίου 1917 όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος γίνεται πλέον επίσημα Πρωθυπουργός όλης της τότε Ελλάδος με την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου που διατηρείται εώς και τις 4 Νοεμβρίου 1920 όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος φεύγει από την Ελλάδα με το πλοίο Νάρκισσος του Εμπειρίκου.
Θα έπρεπε όμως να σταθούμε λίγο σε αυτήν την Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης και τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης το 1916 όπου οι Έλληνες αποτελούν μειοψηφία.
Στην πόλη ακμάζουν οι Εβραίοι και το μουσουλμανικό τους στοιχείο, οι Ντονμέδες. οι οποίοι ήταν μουσουλμανοφανείς εβραίοι, ακόλουθοι του Σαμπαταϊσμού και είχαν στα χέρια τους μεγάλη μερίδα της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Από τους κύκλους τους άλλωστε δημιουργήθηκαν οι Νεότουρκοι και ο Μουσταφά Κεμάλ. Το 30% τουλάχιστον του μουσουλμανικού πληθυσμού ήταν Εβραίοι Ντονμέδες και θα μπορούσαμε να πούμε οτι κυριαρχούσαν στην πόλη εφόσον ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης ήταν Ντονμέ Εβραίος.
Οι Σαμπαταϊστές ήταν κατά κανονα ενδογαμικοί και αναγνώριζαν τα μπάσταρδα τους. Από τα οποία είχαν, θα μπορούσαμε να πούμε, αρκετά.
Αυτό οφείλεται στα θρησκευτικά έθιμα των Ντονμέδων θα μπορούσαμε να πούμε, όπου κατά τον εορτασμό του Σαμπαταϊκού Πάσχα παντρεμένα ζευγάρια, τουλάχιστον δύο, συνήθιζαν να εορτάζουν μαζί και μετά το τυπικό φαγοπότι ακολουθούσε το σβήσιμο των κεριών, όπου ότι ήθελε προκύψει μεταξύ των συνδαιτημόνων στα σκοτεινά. Οι καρποί του εορτασμού του Πάσχα των Ντονμέδων θεωρούνταν ευλογημένα τέκνα της κοινότητος. Ο Βλαδίμηρος Μιρμίρογλου στο βιβλίο του “Οι Δερβίσαι” του 1940 περιγράφει αναλυτικά το έθιμο με το σβήσιμο των κηρίων. Υπάρχει μάλιστα και μια αναφορά από τούρκικη εφημερίδα για συμβάν στην Κεμαλική Τουρκία με το συγκεκριμένο έθιμο παρότι για κάποιο περίεργο λόγο το αναφέρει ως έθιμο των Αλεβιτών ενώ είναι έθιμο των Ντονμέδων. Το άρθρο της τουρκικής εφημερίδας που αναφέρει ο Μιρμίρογλου στο βιβλίο του εντοπίστηκε από φίλο στο twitter προσφάτως, μετά από παράκληση μου να βρεθεί.
Γενικότερα στους τούρκικους αντικεμαλικούς κύκλους διοχετεύονται στοιχεία με σκοπό να αποδείξουν οτι ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν γιός του γαμπρού του δασκάλου του Μουσταφά Κεμάλ λόγω της ομοιότητας τους. Ο δάσκαλος του Μουσταφά Κεμάλ δεν είναι κάποιος τυχαίος, είχε δημιουργήσει το γνωστότερο σχολείο για Ντονμέ στην Θεσσαλονίκη.
Γενικότερα η καταγωγή, η ημερομηνία γέννησης και τα πραγματικα στοιχεία γενικότερα του Μουσταφά Κεμάλ υποκρύπτονται κατά κάποιο τρόπο. Η πιθανότητα να υπήρξε ευλογημένος καρπός του εορτασμού του Πάσχα των Ντονμέδων θαρρώ πως είναι αρκετά μεγάλη.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Βενιζέλο που κάνει μια πραξικοπηματική κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη των Ντονμέδων και σαφώς θα πρέπει να έχει τη στήριξη τους για να μη του πάρει ο διάολος τον πατέρα όπως φαντάζεστε. Η κυβέρνηση των Αθηνών είναι εναντίον του οπότε κάποιος θεωρητικά θα έπρεπε να είναι μαζί του στην εβραιοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Αυτο λέει η λογική τουλάχιστον.
Λίγα χρόνια αργότερα ο φεσκεσκοπαντρεμένος με την πλουσία γόνο της βρεταννικής αριστοκρατίας Έλενας Σκυλίτση θα εορτάζει την συμφωνία της ειρήνης με τους φίλους του Μουσταφά Κεμάλ και Ινονού.
Θα είναι πιθανόν κάποιο εθιμοτυπικό των Τούρκων να γίνεται ανταλλαγή γυναικών για τις επίσημες φωτογραφίες θα γράψει απορρημένος ο ελληνικός τύπος. Μια και είναι γνωστό γενικότερα στο ευρύ κοινό οτι οι Τούρκοι συνήθιζαν να φωτογραφίζουν τις συζύγους τους αλά μπρατσέτα με άπιστους αντί να τις κλείνουν σε κάποιο χαρέμι μη τις δει ξένο μάτι.
Αλλά θα μου πεις και δικαίως πως τα πράγματα αλλάξανε. Δεν είναι οπισθοδρομική Οθωμανική αυτοκρατορία πλέον αλλά προοδευτική Κεμαλική δημοκρατία της Τουρκίας. Το μόνο σίγουρο είναι πως το μήνυμα μεταδόθηκε σε κάθε Ντονμέ και Εβραίο ανα την υφήλιο.
Το Πάσχα εορτάσθηκε με κάθε επισημότητα. Τα σφαχτάρια θαρρώ πως ήταν οι ανθρώποι της Ανατολίας και του Πόντου που ακόμα το φυσάνε και δε κρυώνει. Πολλά τα κεριά της βρώμικης πολιτικής πανταχώθεν.
Share this content:
